دلتنگ که باشی ، 

آدم دیگری می‌شوی 

خشن‌تر.. عصبی‌تر.. کلافه‌ تر و تلخ‌ تر 

و جالبتر اینکه ، با اطرافیان هم کاری نداری 

همه اش را نگه میداری و دقیقا سر کسی خالی میکنی ، 

که دلـتنگ اش هستی...

دلمان خوش است که مینویسیم

و دیگــران می خـواننــد

و عــده ای می گـوینــد

آه چـه زیبــا و بعضــی اشـک می ریــزند

و بعضــی مـی خنــدنـد

دلمــان خـوش اســت

به لــذت هــای کــوتـاه

به دروغ هــایی که از راســت

بـودن قشنــگ تـرند

به اینکــه کســی برایمــان دل بســوزاند

یـا کســی عاشقمــان شــود

با شــاخه گلی دل می بنــدیـم

دلمــان خـوش می شــود

به بـرآوردن خـواهشــی و چشــیدن لـذتـی

و وقــتی چیـــزی مـطابـق مــیل مــا نبــود

چقـــدر راحـت لگـــد می زنیـــم

و چــه ســــاده می شـکــنیم

همــــه چیـــز را ...

رسیده ام به حس برگی که می داند،

 باد از هر طرف که بیاید ، سرانجامش افتادن است....